Soru köşemiz: Sevmek yetenek midir? Soran: dogalselection

Ne desem tam doğru olmuyor, eğer yetenek değilse herkesin yapabileceği bir şey olmalı, ama buna inanamıyorum. Herkes sevemez azizim. Mesela, birinin dış güzelliğni baz alıp "oolum ben seviyorum galiba" demezsin, "aşık oluyorum galiba" dersin. Çok farklı, bak aşık olmnak yetenek değildir mesela, onu sorsan çok kolay olucaktı.

"Benim hayatım hep sevmektir" diye kötü yazarların yaptığı gibi edebi ve çocukca bi cümle kurmak isterdim.

-Sevgi aradığımızda karşımızda bulacağımız mutluluktur- derdi bi arkadaşım. O da kötü yazarlardandı. Sonra bıraktı yazmayı, yaşamakla başı dertte isnanların.

Sevmek yeti den çok bi güdüdür, sen seçmezsin kimi seveceğini, doğmuşsundur ve karşına anne tiplemesi çıkar, düştüğünde, o kızacağına "acıdı mı yavrum ?" der. Sen de sevmeye başlarsın.

-Aşk bi pokemon olsaydı, gelişim geçirmiş hali sevgi olurdu- diyor kardeşim, fikrini almadan edemedim. O da yazmayan yazarlardan.

Kendime soruyorum sen sevebiliyor musun diye ?
(Sen ölüsün oğlum) diyor içimdeki it sürüsü kadar çok benlerden biri.

-Sevebildiğin için sevmezsin- diyor babam. İstediğmiz için seviyormuşuz. Klişe, ama iş görür diye yazmadan edemedim


Stephen King "Sevmek var olmaktır" demiş. Üstadın üzerine söz söylenmez.

Kısacası, eğer herkes aynı ölçüde sevebilseydi, severken aynı şeyleri hissetseydi, herkesin birbirini sevdiği bi ütopya olsaydı, sevmek yetenek olmazdı. Ama günümüz dünyasında, gerçekten sevmek her yiğidin harcı değil. Ölçüsünde oynama varsa bu sevmenin, demek ki yetenek giriyor işin içine.

En basitinden etrafına göz gezdiriyorsun, her yüz bezginlik dolu. Vazgeçiş. Delilik. Ölme arzusu. Hiçlik. En çok da bu. Hiçlik. İçimde ilk gençlik günlerinde edebiyata merak saran çocuk söylüyor herhalde bunları. Ama sevgiyi göremiyoruz o kadar koaly bu hiçlik dolu yüzlerde.

( Sevgi diye bi arkadaşım var o değil, onu görebilirsin hemen, burdan okuyorsa selam göndermek istiyorum, baktım okumuyor, vay canına )