Büyümek mutlu olmakla paralel değil.

Şu internet yüzünden, yalnızlaşmak daha da zorlaştı.

Eskiden böyle değildi azizim, alırdın eline en sevdiğin oyuncağını, kapanırdın odana.

O zamanlar her şey daha kolaydı.

Düşünsene lan, en büyük derdin; salıncakta biraz daha uzun sallanabilmek, bu kadar basit. “Anne beş dakika daha sallancam valla” derdin. İzin verirdi ve
sonsuz mutluluk.

Hep büyümek isterdim ama; ben buna imza atmamıştım lan. Böyle olmayacaktı.

Kim soktu daha o yaşta kafamıza, büyüyünce hayatın daha güzel olduğu saçmalığını.

Kim dedi lan bana, ileride her şeyi yapabileceğimi.

Kim elimdem aldı oyuncağımı, hayatın ortasına attı.

Cevap karşında, her boyutta ayna iş görür. Karşısına geç ve suçluyu gör. Sen büyümek istedin, çilesini de sen çekiyorsun.

Müzikler ve hayallerimiz, nefes almaktan önemli. Çünkü onlar olmasa, nefes almanı gerektirecek sebep de olmazdı.

Geç kalmadın, neden hayattan zevk almaya başlamıyorsun diyorlar

Dediğiniz şey, ölüm döşeğinde sigarayı bırakmak gibi.